BURSA’nın Mustafakemalpaşa ilçesi kırsalında bitkin bulunan ve 3 haftalık tedavi süreci tamamlanan kızıl akbaba, Uludağ Milli Parkı’nda doğaya salındı. Kızıl akbaba türünün Bursa’da en son 1975 yılında kayıt altına alındığı,49 yıldır ise resmi olarak gözlemlenmediği öğrenildi.
Doğada türüne nadir rastlanan, Bursa'da ise son kaydı 1975 yılında yapılan kızıl akbaba, 14 Aralık’ta Mustafakemalpaşa ilçesi kırsalındaki bir tarlada çiftçiler tarafından bulundu. Belediye ekiplerine teslim edilen kızıl akbaba, Doğa Koruma ve Milli Parklar 2'nci Bölge Müdürlüğü’ne bağlı Karacabey ilçesinde bulunan Celal Acar Yaban Hayvanı Kurtarma ve Rehabilitasyon Merkezine teslim edildi. Göç yolculuğu sırasında yorgun ve bitkin düştüğü, enfeksiyon, ishal ve güç kaybı gibi sağlık sorunları bulunduğu belirlenen kızıl akbaba, 3 hafta süren tedavisinin ardından sağlığına kavuşarak, Uludağ Milli Parkı'nın Bakacak mevkisinden doğaya salındı.
'SÜRÜ HALİNDE YAŞARLAR, TEK EŞLİDİRLER'
Kafesinden çıktıktan sonra uçarak gözden kaybolan kızıl akbabanın, Celal Acar Yaban Hayvanı Kurtarma ve Rehabilitasyon Merkezi’nin açıldığı 2011 yılından bu yana tedaviye getirilen ilk kızıl akbaba olma özelliğini taşıdığını belirten Doğa Koruma ve Milli Parklar 2’nci Bölge Müdürü Ali Bozkurt, şöyle konuştu:
“3 haftadır merkezimizde tedavisi süren Kızıl Akbaba doğaya salınabilecek duruma gelmiştir. Genel sağlık durumu düzelmiş ve şu an 7,5 kilo ağırlığa ulaşmıştır. Çoğu insan ülkemizde akbabaların yaşadığından habersizdir. Ama ülkemizde ‘kara’, ‘kızıl’, ‘sakallı’ ve ‘küçük’ olmak üzere 4 akbaba türü gözlemlenmektedir. Kızıl akbaba ya da bilimsel adıyla gyps fulvus, ülkemizde görülen bu 4 akbaba türünden birisidir. Ebird kayıtlarına göre Bursa’da ilk kaydı Uludağ Milli Park sahamızda 7 Eylül 1975’te kaydedilmiştir. Oldukça iri bir akbaba türü olan kızıl akbabalar kayalık ve dağlık arazide yaşar, kaya yarlarındaki çıkıntılarda koloniler halinde yuva yaparlar. Sürü halinde yaşasalar da aslında tek eşlidirler ve genellikle ömür boyu aynı eşle hayatlarını sürdürürler. Bursa'mızda uzun süredir görünmüyordu. 1975 yılında alınmış bir kayıt vardı. Nesli tükenme tehlikesi altında, ender bulunan türlerimizden. Varlığını tespit etmemiz açısından güzel bir gözlem oldu.”
